نقدی بر یک بی اخلاقی به قلم محمدحسین شریف

نقدی بر یک بی اخلاقی

یادداشت محمدحسین شریف، عضو شورا تحلیلی خبرگزاری مکران در مورد صحبت های اخیر کریمی قدوسی…

پرده اول:
جواد کریمی قدوسی نماینده جبهه پایداری این روز ها باز هم با اظهار نظری،سوژه رسانه ها شد و در صدر اخبار قرار گرفت.
کریمی قدوسی نماینده مردم مشهد و کلات در سه دوره متوالی مجلس شورای اسلامی در حالی که پیش از این با اظهاراتی، اتهاماتی نظیر جاسوسی وقیحانه فقهی رییس جمهور و اشتباه نوشتن
واژه N.P.T که به اشتباه M.P.Tنوشته شده بود و طرح ممنوعیت تصویری رییس جمهور اسبق که درصدر خروجی رسانه ها قرار گرفته بود،اخیرا نیز در ادعایی مرتبط با حسین فریدون برادر و دستیار رییس جمهور،باز سوژه برتر رسانه ها و نقل محافل مجازی کشور شد که در شبکه های اجماعی نیز با واکنش ‘گسترده کاربران روبه رو شد.

وی اخیرا درگفت و گویی با خبرگزاری دانشجو مدعی شد که حسین فریدون برادر و دستیار رییس جمهور،تلفنی به جای ایشان دستوراتی را به سایرین که بر خلاف دستورات اصلی هستند،می دهد.کریمی قدوسی برای نمونه از دستور تقلبی فریدون به شهین مولاورودی معاون امور زنان رییس حمهور سخن گفت و در ادامه مصاحبه اش از دادگاهی شدن فریدون بایت این اعمال خبر داد
اما هنوز این خبر در حال دست به دست شدن در فضای رسانه ای و مجازی کشور بود که معاونت امور زنان ریاست جمهوری در اطلاعیه ای ضمن تکذیب اظهارات کریمی قدوسی، نماینده مردم مشهد و کلات را به رعایت امانت و تقوا دعوت کرد.
پرده دوم:
ظریفی را پرسیدند چرا سیاست پدر و مادر ندارد؟در جواب فرمود :سیاست در دست نا اهلان عقیم بی عاطفه ای است که پدر و مادر ندارد.
اما این روزها سپهر سیاست ایران به عقی مبی عاطفه ای تبدیل گشته که اقلیتی برای رسیدن به مطامع حزبی و جناجی خود دست به بی اخلاقی ها و بدخلاقی هایی می زنند که این عقیم بی عاطفه روز به روز چهره معنای متعالی سیاست را که عین دیانت است را از از بین می برند..از انتشار تصاویر منتخب تایید صلاحیت نشده اصفهان تا هزاران توهین و ادعای کوچک بزرگی که از سوی جماعتی که خود را دین مدار جلوه داده اما در عین بی دینی با تهمت و افترا و با بی اخلاقی هرچه تمام تر، زده می شود که مستند به هیچ سند و مدرکی نیست.
می گویند تهمت و بهتان به اندازه ای زشت و زننده ای است کهه حتی شیطان هم از انجام دهنده آن بیزار است که نقل حدیثی است از امام صادق(ع) که اگرکسی سخنی بر ضد مومنی نقل کند و قصدش از آن زشت کردن چهره او واز بین بردن وجهه اجتماعی اش باشد و بخواهد او را از چشم مردم بیندازد،خداوند او را از محور دوستی خود خارج می کند وتحت سرپرستی شیطان قرار می دهد ولی شیطان هم او را نمی پذیرد.
جناب نماینده!جناب قانونگذار!جناب کریمی قدوسی!
اگر به دستورات و سفارشات دین مبین اسلام پای بند نیستید که حرمت آبروی شخض مومن از کعبه نیز بالاتر است؛حداقل به قاعده فقهی که خود از قضا فارغ التحصیل حقوق نیز می باشید ،وفادار باشید که البینه علی المدعی.که شما باید برای ادعای خویش دلیل و سند بیاورید که در غیر اینصورت قابل پیگیری است.اگر باز هم به معلومات علمی خود پای بند نیستید.شما را به قانون اساسی ارجاع می دهم. حداقل به قانون اساسی کشور وسوگند موضوع اصل ۶۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به خصوص در جایی که:( در انجام وظائف وکالت،امانت و تقوی را رعایت نمایم) که حضرت عالی در سه دوره نمایندگی خود به آن قسم خوردید، پای بند باشید و شان پارلمان را با قانونشکنی ها و افاضات خود در کشوری با صد سال سابقه پارلمان داری بیش از این پایین نیاورید.ایران امروز بیش از هر چیز نیاز به ارامش دارد.خواهشا با طرح مسائل بی پایه و اساس که البته جنابعالی از ابتدای دولت تدبیر و امید بنا را بر طرح چنین مسائلی گذاشته اید،خواهشا آرامش جامعه را بر هم نزنید و به وظیفه قانونگذاری خود بپردازید . به فکر آرامش و رونق اقتصادی و مشکلات جوانان باشید که امروزه سخت به آرامش نیازداریم.
پرده سوم:
یادمان باشد ۹۰ سال پیش از این از همین بهارستان صدای محمد تقی بهار ا می شنیدیم.صدای محمد مصدق و صدای حسن مدرس.هر سه مردانی با دغدغه های بزرگ و اندیشه های باز.
هر چند بهار رخت قیطان دارو کلاه دار پوشید و وزیر فرهنگ کابینه قوام شد. بهار تا وقتی در مجلس بود بهار بود.و با ورود به دلت بهار او به خزانی مبدل شد اما بهار خراسانی بود و جناب کریمی هم خراسانی.و هر دو نمایند مشهد کلات.از دیرباز خراسان را با فرهنگ و ادب و بیان می شناسند.اما بهار همانی بود که در وصف شخصیتش استاد حلال الدین همایی نوشت:( بهار، همان بود که در ادبیات، سبک شناسی را نوشت و در شعر، دماوندیه را سرود)). اما ایشان واژه تخصصی کمیسیون متبوع خویش را M.P.T می نویسد و حتی اندیشه ممنوعیت بیان را نیز دارد.

کار به کجا رسیده که در کشوری با سابقه بیش از صد سال پارلمان داری،که نمایندگانی چون بهار و امثال آن دغدغه آزادی و آرامش و آسایش و قانون را درایران را داشتتند اما پس از ۳۷ سال از عمر نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران که با شعار آزادی آمد اما نمایندگانی هستند که از یک سو اندیشه محدودیت و منع آزادی دارند و از سویی با طرح ادعاهای واهی و خلاف واقع که با مطامع سیاسی زده می شود؛فضای جامعه را متشنج می کنند.

بر آنچه می گذرد دل منه که دجله بسی
پس از خلیفه بخواهد گذشت در بغداد
گرت ز دست برآید چو نخل باش کریم
ورت ز دست بیاید چو نخل باش آزاد.

محمد حسین شریف- تیرماه ۱۳۹۵-تهران