میناب مینُو
کشور	ایران
استان	هرمزگان
شهرستان	میناب
بخش	مرکزی
نام(های) قدیمی	آنامیس، مُغستان،هرموز،
مردم
جمعیت	۶۳،۲۲۹ تن در سال ۱۳۹۰ [۱]
جغرافیای طبیعی
ارتفاع از سطح دریا	۱۶ متر
آب‌وهوا
میانگین دمای سالانه	۱۲ – ۵۵
روزهای یخبندان سالانه	۰
اطلاعات شهری
شهردار	مهندس حسین پور[۲]
پیش‌شماره تلفنی	۰۷۶۵
وبگاه	http://minabcity.ir
تابلوی خوش‌آمد به شهر
خُوش هُندی
میناب روی نقشه ایران ۲۷°۰۵′ شمالی ۵۷°۰۲′ شرقی / ۲۷.۰۹° شمالی ۵۷.۰۴° شرقی / ۲۷٫۰۹; ۵۷٫۰۴مختصات: ۲۷°۰۵′ شمالی ۵۷°۰۲′ شرقی / ۲۷.۰۹° شمالی ۵۷.۰۴° شرقی / ۲۷٫۰۹; ۵۷٫۰۴

میناب یکی از شهرهای استان هرمزگان در جنوب ایران است. این شهر در بخش مرکزی شهرستان میناب قرار دارد.

جمعیت

جمعیت شهرانامیس برابر با سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۸۵، برابر با ۵۶۰۰۹ نفر بوده‌است و از این نظر دومین شهر بزرگ و پرجمعیت در بین شهرهای استان هرمزگان است. ^[۳].

مردم مینو

جمعیت نژادی میناب متشکل از ترکیبی تقریبا در هم بافته از اقوام ایرانی اصیل فارس زبان بسیار ثروتمند و قدرتمند هرموزی (مینابی) و عرب حاشیه خلیج فارس و همینطور نژاد سیاهان آفریقایی (زنگباریان) در گذشته به عنوان برده مورد استفاده می‌شدند و بلوچ‌های ناحیه بلوچستان (همسایه شرقی) و حالا تعداد زیادی از بشکردی‌های مهاجر، منوجانی‌های مهاجر و به طور کلی مهاجرین شمالی این شهر تشکیل می‌شود.

زبان

در شهر مینولهجه بندری با کمی تغییر و کلمات متفاوت به کار می‌رود. در اطراف مینو مردم به گویش‌های مختلفی از جمله بلوچی و بندزرکی صحبت می‌کنند.

پیشینه تاریخی

جلگه مینو بیش از ۱۰۰ هزار سال قدمت دارد بنیان شهر میناب را به زمان ساسانیان نسبت می‌دهند؛ اما بعضی از اسناد تاریخی موجود نشان می‌دهد این شهرستان از قدمتی بیش از ۲۵۰۰ سال برخوردار می‌باشد که بدین منظور می‌توان به سفر نامه نئارخوس (نئارکوس) سردار اسکندر مقدونی مراجعه کرد این احتمال نیز هست که این شهر در زمان ساسانیان به آبادانی و رونق رسیده‌است.

از میناب با نام‌های مینو، مینا، هرمز، هارموز، آنامیس و توسط نئارخوس دریانورد مقدونی در سفر نامه اش با عنوان هارموز و یا آرموز نام برده شده‌است۰

به نظر برخی تاریخ‌دانان وجه تسمیه میناب، آب فرآوان و رودخانه پر آب با آب شیرین آن بوده‌است قدیمی ترین نامی که در کتب تاریخی و در زمان هخامنشی از میناب برده شده شهر اورگانا بوده‌است. میناب در سال ۱۳۱۰ خورشیدی در تقسیمات کشوری به شهر تبدیل شد ودر سال ۱۳۳۴ به شهرستان ارتقاء یافت.

دیدنی‌ها

از مکان‌های دیدنی شهر میناب می‌توان به قلعه بی بی مینو، سد استقلال، پل میناب، بندر کوهستک، گلپنگ میناب، هزار و یک شب، سفره خانه سنتی دنج، خور تیاب، مکان تفریحی بابا حاجی واقع در محلهٔ شیخ‌آباد، خور آذینی (حفاظت شده)، بارگاه میر عمر و باغ‌های راونگ، بام میناب، امازاده شاه مرعش برادر امام رضا (ع) واقع در روستای چلوگاومیشی، قلعه‌های بجای مانده از دوره‌های تاریخی و افسانه‌ای پیش از میلاد و پنجشنبه بازار تاریخی و معروف میناب اشاره کرد.

راه‌های ارتباطی

شهر میناب به عنوان دومین شهر بزرگ استان هرمزگان، از طریق بزرگراه به بندر عباس و سپس به بندر خمیر متصل می‌باشد. هم چنین، میناب به وسیله جاده‌های اصلی آسفالته به شهرهای دیگری هم چون بندر جاسک، دهبارز(رودان) و کهنوج وصل شده است.