شعر شوباد کهنوج
جنوبِ کرمان که شهر آبادی ست
شبهای آن چه مشهور ، بادی ست
شوبادِ کهنـوج ، همچون یک نسیم
خــواسته و آرزوی هـــر آبــادی ست
در کنارش کــــــــوههـای زرچیــن
این طـــرفتر کـوههای ازلـــــی ست
این شهــــر زیبا کـــه با تمــــدنش
پاینــــده و جاودان و ابـــــــدی ست
لــــوارِ داغ و و هُـــرمِ گـــــرمایش
وِردِ زبـانهــــا و تیتــــرِ خبـــــری ست
بهــارِ دی و بهمــــن و اسفنـــدش
چــــه زیباست و آنــچنان تگَری ست
خانـه هـای مــردمانِ خونگـــرمش
گــرچــه ویــلا نیسـت و کَپــَری ست
لیــک صفــــــایِ دلِ ســـاکنانــش
همچــــو آینـه آنچنان صیقلـــی ست
به شمال جیرفت و بافت در غربش
هر چنــد جنـوبش همه بنــدری ست
لهجۀ بلوچـــی و لـُـــــر و کُــــردی
در زبانــــش اندکـــی عربــــــی ست
گـــــوجـــه و خیــار و مـــــرکباتش
بــرشاخــــه ها ، فـراوان ثمــری ست
یارب ،نگهـــدار ایــن شهــر با صفــا
در این ماه،که اول ســال قمری ست
مجیدسالارفر
اخبار مرتبط
ارسال نظر براي اين مطلب مسدود شده است.