مانع خاموشی ضربان زندگی باشیم

 سیده فاطمه حسینی

بخشش جانی دوباره آسان نیست، از طرفی دلگرمی زندگی در جسم دیگری امیددهنده است. بهتر است عاقلانه تصمیم بگیریم زندگی دوباره یا مرگ، چه شایسته است خانواده‌ای که خود را برای چنین روزی آماده می‌کند، همه غم نبود عزیزش در سینه می‌کارد تا زندگی دوباره به بیماری که ماه‌هاست در انتظار عضو است بدهد، به این آرامش برسد که عضوی از بدن عزیزش در کالبد دیگری دوباره جان می‌گیرد.

قدرت بخشش، زندگی دوباره‌ای به چندین بیمار است. متأسفانه ضعف فرهنگی و باورهای غلط در بعضی از خانواده‌ها که شاید شفا پیدا کند، عذاب وجدان می‌گیریم، شاید خودش راضی نباشد و…  سبب شده سالانه همچنان بیماران زیادی در انتظار دریافت عضو فوت کنند. درصورتی‌که چندین دکتر وضعیت بیمار را تأیید کرده‌اند؛ اما حرف و عقاید خودشان قبول دارند، به همین دلایل بیشتر با باورهای غلط در انتظار نفس‌های آخر می‌مانند تا همه‌چیزتمام شود، از ثواب بخشش و احساس آرامش بعد از آن که نبض عزیزش در بدن دیگری می‌زند بی‌نصیب بمانند.

اهدا عضو، آرامش خانواده بعد از داغ عزیز است. خانواده‌هایی هستند به‌محض اینکه احساس کنند تکه‌ای از بدن عزیزش زنده است، بی‌درنگ با احساس رضایت می‌بخشند، معتقد هستند چنین اقداماتی خانواده‌های زیادی را از خطر مرگ عزیزانشان دورنگه می‌دارد. چه خوب است، همه به این باور برسند که بیمارانی روی تخت بیمارستان دیده به در چشم‌انتظار زندگی دوباره هستند.

به علت پیچیدگی‌های روان‌شناختی موضوع، سختی تصمیم‌گیری برای افراد خانواده، بهتر است فردی در زمان حیات، کارت اهدای عضو خود را دریافت کند، با وجود کارت اهدای عضو، رضایت‌دهی خانواده‌ها باتوجه‌به میل قلبی فردِ مرگ مغزی تسهیل می‌کند.

فرهنگ اهدای عضو گرچه اقدام جدیدی در کشور و استان‌ ما محسوب نمی‌شود؛ اما گاهی برخی از حساسیت‌ها نسبت به این رفتار و تفکر انسانی مانع اجرای درست چنین روش‌های زندگی در جامعه می‌شود. این فرهنگ هنوز در جامعه آن چنان جا نیافته که هر شخصی بتواند در موقعیت‌های خاص به‌راحتی ببخشد.بعضی‌ها در انتظار معجزه‌ای برای بازگشت زندگی عزیزانشان هستند، بدین جهت تا آخرین لحظات صبر می‌کنند، زمانی تصمیم می‌گیرند که دیگر کار از کار گذشته است هر بخششی، بی‌معنا می‌شود! متأسفانه این یک باور غلط است که فقط منتظر پایان نبض بمانیم و مانع فرصت زندگی در کالبد دیگری شویم. فرهنگ‌سازی این مسئله در جامعه باید به نحوی نهادینه شود تا بتوانیم درصورتی‌که با چنین شرایطی روبه‌رو شدیم  به‌راحتی اجازه تکثیر زندگی بدهیم.

اگر قبول کنیم که اهدای عضو اهدای زندگی دوباره است می‌توانیم مانع خاموشی ضربان زندگی بیمارانی  که ماه‌ها در انتظار پیوند هستند باشیم.