هرمزگان، استانی که در آغوش آفتاب و در کنار آب‌های نیلگون خلیج فارس نفس می‌کشد، امروز گرفتار خاموشی‌هایی است که به‌مرور تبدیل به بحرانی عمیق برای مردم این منطقه شده است. گرمای طاقت‌فرسا و قطعی‌های بی‌رحم برق، زندگی را برای بسیاری از شهروندان دشوار کرده است؛ بیمارانی که در نبود جریان برق با مشکلات جدی مواجه می‌شوند، کودکان و سالمندانی که تحت تأثیر این شرایط قرار گرفته‌اند، و دانش‌آموزانی که در کلاس‌های پرجمعیت و گرم، از حداقل امکانات محرومند.
در سرمای زمستان، اگر گاز یک منطقه سردسیر برای ساعاتی قطع شود، موجی از اعتراض‌ها به راه می‌افتد و مسئولان با سرعت برای رفع مشکل اقدام می‌کنند. اما در گرمای سوزان هرمزگان، خاموشی‌های چندساعته گویا به امری طبیعی بدل شده است؛ گویی این استان در سایه بی‌توجهی قرار گرفته و نیازهای مردم آن نادیده گرفته شده‌اند.
آیا عدالت تنها برای برخی از مناطق تعریف شده است؟ آیا رفاه و آسایش مردم در بخش‌هایی از کشور اولویتی بیشتر از دیگر نقاط دارد؟ مردم هرمزگان همانند سایر ایرانیان، مستحق توجه و رسیدگی هستند. نمی‌توان انتظار داشت که در سکوت و بی‌عملی، این بحران ادامه یابد و هیچ اقدام جدی‌ای برای رفع آن صورت نگیرد.
از استاندار هرمزگان، نمایندگان مجلس، مسئولان قضایی، و سایر مقامات استانی انتظار می‌رود که به صورت فوری و قاطع، از دولت و وزارت نیرو بخواهند تا نام هرمزگان را از لیست خاموشی‌های روزانه حذف کنند. این اقدام نه‌تنها حق مردم این استان است، بلکه یک ضرورت حیاتی برای حفظ سلامت و رفاه عمومی محسوب می‌شود.
باید به‌یاد داشت که در هر خانه، در هر کلاس درس، و در هر بیمارستانی، افرادی هستند که در این گرمای طاقت‌فرسا نیاز به برق دارند؛ نیاز به هوای مطبوع، نیاز به امنیت و آسایش. آیا نباید این استان با همان جدیت و فوریتی که برای مناطق سردسیر به‌کار می‌رود، مورد توجه قرار گیرد؟
این صدای مردم هرمزگان است؛ صدایی که خواهان عدالت، توجه و اقدام جدی است. فراموش نکنیم که این سرزمین، با همه‌ی ظرفیت‌های عظیمش، امروز نیازمند نگاه ویژه‌ی مسئولان است. لطفاً به‌داد هرمزگان برسید!
یادداشت: سیده فاطمه حسینی
